Adnan Kahveci
Bir ışık doğuyordu dağların arasından,
Kırk dokuz’un Şubatı, dereler buz eserken,
Zaman not düşüyordu bulutlu terasından,
Tarihi kirletenler inlerinde susarken.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ne yazık ki hala sis perdesi kaldırılmamış bir kaza diyelim- farklı bir kişilikti her şeyden önce- çok beyefendi bir adamdı- ötesi doğu sorununa yakinen alakadar olan- kendine has çözümleri de olan biriydi- değerli bir siyasetçiydi- katl edilen niceleri gibi- ışıklar içinde olsun...selamlıyorum..
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta