Gözlerine güneş kaçan bir çocuk
özgür derelerde boğulmak isterse
bırakın şehirler doymasın azıcık...
martin luther ' i öğrenmese ne olur
Eşkali belirsiz bir cinayet zanlısına yataklık etmiş
bir şair yakaladılar dün gece.
Dün gece bütün yıldızlar kara örtülere bürünmüş,
bütün yalnızlıklar donmuş gözyaşlarında kurumuştu.
Mısra gibi döküldü yapraklar
Gözleri her zamanki gibi hüzün yansıtıyordu İbakorkmaz Mustafa’nın. Baştan ayağa şiir olan sevgili kardeşimin gözlerindeki elem, gönlündeki deli çocuğun künyesinin silik bir kopyası gibidir çok kez.
Oturduk birer çay içmek için çay bahçesindeki masaya. Yanımızda üç şair-yazar dost daha. Bir elim Mustafa’nın omzunda. Mustafa’nın kafası belli ki başka yerde. ‘Ne var ne yok’lar kısa sürüyor.
“Emin Akdamar” diyor Mustafa, ben sözün tamamını beklemeden zihnimde güzel bir şair portresi beliriyor. Güzel bir cümle tamamlayacak portreyi. İçim aydınlanıyor. Bildik bir isim ıslık çalıyor öteden.
“Öldü! ” diyor, Mustafa.
Bir hafta önce gömmüşler.
Kalpten rahatsızmış.
Ben sana n'ettim a gönül çapulcusu
Aldın da, gecenin en koyu mavisini
soktun koynuma el ayak çekilirken
ondandır terlediğim yanık yataklarda
soylu atların eşindiği bu demde
çifte su verilmiş kılıçlar çıkıyor kından
Bir şâir geçmiş kapınızdan..
ondan olmalı böyle hüzünlü bakışınız.
karanfil işlemeli perdenizi
-şöyle bir aralayıp-
bol gamzeli bir bahşiş vermişsiniz, belli..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!