Bir yer
Her köşe başında bir başka tat
Her duvar dibinde gömülü bin umut
Her ağaç betona inat yeşil...
Bir yağmur
Karanlıkta yolunu kaybetmiş
Gözü yaşlı çocuktur aşk
Hiçbir karanlık yolunu bulamayacak artık
Hiçbir yaşanmışlıkta geri getiremeyecek seni
Kelepçeler şahittir günahlarıma
Bir kainat sevap silemeyecek aşklarımı
Sevmek seni
Ölüm korkusunun resmini çizmek gibi
Ayırmak suyu güneş ışıklarından
Anlatmak seni
Ağaca, suya, toprağa
kıpır kıpırdı gözlerin
gözlerin derya
ve baştan çıkartıcı bir yaz güneşini
tenin Babilden kalma asma bahçesi
ya yüreğin;
yüreğin hani
yaz mevsiminin kışta unuttuğu
bilinmedik güneşli bir gününde
gözlerinin maviliğine
umutsuzca ve korkmadan
yelken açıyor gözlerim
ki ben bazen boğulan çocuk oluyorum...
Ne bestesi ne de güftesi bana ait olmayan
mum ömürlü aşklarımın kalıntılarından biriktirdiğim
küçük masum sevgi kırıntılarının
minik hayatıma bıraktığı
kocaman yaralarım var benim
Aklıma düştün yine bir çiğ tanesinde
Dünya bütün güzelliklere gebe kaldı sonra
Güneşin doğuşunu bekliyor gibi oldu ay
Karanlık aydınlığa aşık oldu bir ara
Sanki aydınlık onun sonu değil başlangıcı oldu
Giderdin
Geride bir virane ağlardı yüreğim
Sesinin nakış nakış işlendiği duvarlar çıplak
Giderdin
Bir sabahın ayazında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!