Adıyamanlıyım, Aboşum
Yapım kalender meşrep
kendi halimde, hoşum
Hayatın çilesinde
Ezilmiş, yoğrulmuşum
Şehrim ücra bir yerde
Sevdalar döner serde
Yokluk desen yol vermez
Acılar perde perde...
Hatır, gönül işimiz
Menfaatsiz sevmişiz
Nerede bulunmuşsak
Sayılmış, sevilmişiz.
Kelle-paça severiz
Çiğ köfte çerezimiz
Kuru pilav da yesek
Ekmeksiz edemeyiz.
Közde şillik tatlısı
Geleneği nenemin
Tene helvası hele
Süsüdür gecelerin
Suyum serindir benim
Efkârım derin derin
Tabakam tıka basa
Sarma tütün içerim
Çalışıp yorgun, bitap
Akşam eve dönerim
Otlu-peynirli hıtap
Az kendime gelirim.
Kimsede yoktur gözüm
Sabır, merhamet özüm
Sevgim, olmaza çözüm
Başkaca yoktur sözüm
Adıyamanlıyım, Aboş’um
Ezelden beri hoşum
Vatanım demişim hep,
Ülkeme baş koymuşum…
Kayıt Tarihi : 21.10.2013 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Aboş" kelimesi, Adıyaman yerlilerine, şehirlilerine son yıllarda verilen isimdir. Abdurrahman'ın kısaltılmışı, Adıyamanca söylenmiş halidir. Bir kısım köy kökenlilerce alay maksadıyla kullanılmaya çalışılan bu kavram bir hoşluğun, saflığın ifadesidir. (Aksini yaşayanların vebali boynuna.) Sen Aboş musun? demek, Adıyaman'ın yerlisi misin demektir. Urfa'da isotçu, Elazığ'da Gakkoş olduğu gibi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!