Adıyaman Türküsü Şiiri - Ömer Osman Avcı

Kolay değildir beni paylaşmak
Kolay değildir benimle yaşamak
Ben, dağ adamıyım küçüğüm
Benim hamurum buralarda yoğrulmuş
Benim hamurum buralarda mayalanmış
Ben buralarda yanmış
Ben buralarda pişmişim

Bu topraklar ki
Ne laf anlarlar
Ne söz dinlerler
Ne de kadir kıymet bilirler
Öylesine nankör
Öylesine nankördürler ki
Vurursun çapayı
Vurursun kazmayı
Bire beşi bile sana çok görürler

Sen
O koca şehrin
Nazlı çiçeğisin
Temmuz güneşi yakar beyaz tenini
Buralarda çabucak solar
Kuruyup gidersin

Dizilerde, filmlerde görüp de
Sakın heveslenme buralara
Sakın kapılma ince hayallere
Gezmek ayrı
Görmek ayrı
Yaşamak apayrı şeydir
Bunu unutma

Basma fistan giyemezsin
Mor şalvarla yürüyemezsin
Nerede askılı elbiselerim
Nerede yırtmaçlı eteklerim
Nerede bilujinlerim dersin

Kuru soğan, benzemez
Ekmek arası balığa
Yakar, ıslatır o güzel gözlerini
Ahhh… Boğaz…
Ahhh... Marmara… dersin
Doğduğun, büyüdüğün yerler gelir aklına
İstanbul’u özlersin

Sobada yanan tezekler
Sadece yüzünü ısıtır
Dalarsın düşüncelere,
Yüreğin buz tutar
Tepeden tırnağa donarsın

Güneşin battığı şehir derler buralara
Güneş en son
Hüzünlere buradan uğurlanır
Nemrut’tur burası
Ne Kartalkaya’ya benzer
Ne de Uludağ’a
Geceler
Buralarda çoğu zaman
Kör kurşunlarla aydınlanır
Kuşlar yuvalarından
Kurtlar inlerinden çıkmaya korkarlar
Bir şafak vakti
Toprağın kanla ıslandığını görür
Törelere tanık olursun

Fırat hep nazlı bir gelin değildir
Hele karlar erimeye görsün
İkinci cemrelerde kudurur
Kendine kınalı kurbanlar ister
Hem de bir değil
Hem de birkaç tane
İşte o zaman
Yer inler
Gök inler
Analar ağıtlar yakarlar
Cansız bedenlere
Dayanamazsın
Buralara geldiğine
Buralara geleceğine
Beni sevdiğine
Beni seveceğine pişman olursun

Var git işine gülüm
Ayrı dünyaların insanlarıyız biz
İster talihine küs
İstersen kaderine isyan et
Ama şunu unutma ki
Bu hayatı paylaşmamız imkansız seninle

Hani bir türkü vardır ya
Dolaşıp dursun dilinde
Oy aman… aman… aman…
Burası Adıyaman… Burası Adıyaman