çöktü amcaların kumdan duvarları
aldılar beni enkazdan
döndüğümde yoktun
oturup ağladım anne
göçükte kaldı
duvarlara çizilen resimlerim
parçalandı oyuncaklarım
tüm hatıralar enkaz diye döküldü dağlara
dağlara baktım ağladım anne
bir görsen adıyaman virane
tüm caddeler birbirine küsmüş
sokaklarda ruhsuz ten kokusu
çocuklarıyla göçmüş anneler
düğümlendi boğazıma kelimeler
adıyamana baktım ağladım anne
komşu duvarlara yaslandım
hepsi soğuktu
susmuş toprağın dili
kalmamış kimseler beride
sağıma baktım ağladım anne
soluma baktım ağladım anne
( Bir çocuğun dilinden Adıyaman depremi)
TAJDİNK 04.04.2023 Adıyaman
Kayıt Tarihi : 8.4.2023 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ülkemiz olarak çok büyük bir sınav veriyoruz. İnşallah el ele bu büyük afetin yaralarını bir an önce sarmayı başarırız. Depremde vefat eden insanlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum. Rabbim yaralılarımıza acil şifalar versin. Rabbim beterinden saklasın.
Milletimizin başı sağ olsun.
Tebrikler duyarlı yüreğe
Saygı ile
Adıyaman depremi..."
Yani "gerçeğin dili!"
O kumdan duvarların,
Okunmamış raporların,
Üstüne üstlük "çıkın birkaç kat daha, izin benden" diyenlerin,
Çocukçası!
Ne diyelim,
Olan çocuklara oldu mu?
Olan bir dönemin "birikimlerine" oldu mu?
Allah korusun!
Depremden,
Selden, afetlerden...
Tebrikler Tacettin Bey.
TÜM YORUMLAR (3)