Yıl, iki bin yirmi üç, günlerden altı Şubat
Henüz gün doğmamıştı, deprem yaşadı bizzat
Yerle-yeksan eyledi, başladı acı feryâd
Adıyaman’ım artık, şimdi bir ACIYAMAN.
Nice canlar cânânlar, gittiler birer birer
Bitmeyen ıztırabın, hükmü asırlar sürer
Kalan sağlar gülmüyor, yârelenmiş her ciğer
Adıyaman’ım artık, şimdi bir ACIYAMAN.
Yıkılmış nice bina, birçoğu olmuş mezar
Târifi mümkün değil, öyle büyük ki hasar
Târihler bu elemi, binlerce kez yazar
Adıyaman’ım artık, şimdi bir ACIYAMAN.
Rahmete erenlere, Allâh rahmet eylesin
Mekânlarını cennet, yoluna nûrlar sersin
Geride kalanlara, Mevlâ’m sabırlar versin
Adıyaman’ım artık, şimdi bir ACIYAMAN.
Umutlar yeşerecek, yine bahâr gelecek
Nice kara bulutlar, bir bir sona erecek
Rabb’imizin izniyle, yine yüzler gülecek
Gönlümüzde sen varsın, can diyâr ADIYAMAN.
Kayıt Tarihi : 4.3.2023 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!