Adıyaman Abdullah Şiiri - Akın Korkmaz

Aklıma kazınması için topu topu beş dakika yetti
Bir misafir olarak yolumuz Adıyaman’dan geçti
Otelin kapısında bekleyen otobüse doğru yanaştım
Başında şapkası elinde poşetiyle Abdullah’ı gördüm
Garibin ekmek teknesinden bir paket mendil aldım

Kirli sakallı genç yüzü öylesine temiz gülüyordu ki
Gözlerine bakınca içimden ılık nehirler aktı gitti
Çocukta yalan dünyamıza dair hiçbir bulgu yoktu
Bu toprakların masal krallıklarından gelmiş olmalı
Vali, vekil, başkan olunur da Abdullah olmak zordu

Adıyaman onunmuş gibi yolcuyu yoluna uğurladı
Dilenmeden şımarmadan kendi âleminde adamdı
Canım mendilci milyonlarca şanslı misafiri bekler
Sanki Adıyaman kültüründe aslan payı ona ait gibi
Onu tarihi eserler gibi hatırlar hep hanımlar beyler

Duydum ki büyük depremde göçük altında kalmış
Ha geldi ha gelecek derken cansız bedeni çıkmış
Anaya babaya sarılıp Hakkın rahmetine kavuşmuş
Bir tek kız kardeşini bırakmış bu acı dolu dünyada
Binlerce insanla beraber Abdullah bir melek olmuş