Adıyaman 3 Şiiri - Şefik Akboğa

Sizde kimsiniz, evimize nasıl girdiniz?
Annem , babam nerede?
Yine beni uyutup yalnız mı bırakmışlar?
Şimdi nerdeler, çok özledim.
Anne, baba nerdesiniz?
Hayır, hayır...
Çukulata istemiyorum, annemi istiyorum.
Hayır ben hiç acıkmadim ki ben hiç üşümedim.
Bir abla benimle hep oyun oynadı.
Beni doyurdu besledi.Siz gelince de gitti.
Sizde kimsiniz, evimize nasıl girdiniz?
Her anne, her baba şefkatle ısıtıp uyuttu yavrusunu.
Bir zelzele kopardı, ayırdı böldü uykusunu.
Toprakla bütün oldular bir enkazın altında.
Belkide cennettedirler, hakkın katında.
Siz taniyormusunuz benim annemi, babamı?
Beni bulduğunuz gibi onlarida bulun.
Ben onlar olmadan uyuyamam ki.
Cennet dedikleri benden daha mı güzel.
O yüzden mi bıraktılar bir başıma beni.
Hani hep elimi tutacaklardı.
Yanımda olacaklardı.
Ben annemi istiyorum, ben babamı istiyorum.
Nolur bulun onları çok özledim.
Onlar gelene kadar birsey yemeyeceğim.
Cennet buraya çok mu uzak?
Nerdeyse benide götürün.
Hani cennet annemin ayaklarının altındaydı?
Bana öyle söylemişti.
İnsan kendinde olan bir şeye nasıl gider.
Hani ben annemin cennetiydim,
Babamın prensesiydim.
Artık istemiyorlarmi beni.
Ben annemi, babamı özledim.
Bulun onları bana getirin.
Yada beni cennete götürün.