Adıyaman Şiiri - Mehmet Bilgin

ADIYAMAN

Adıyaman, Adıyaman,
Senin adın Yediyaman.
Sen ki;
Medeniyetlerin
Buluştuğu yerdesin.
Sen ki;
Sahabe mihmandarısın.
Sen ki;
Huzurun ve
Barışın kentisin.
Güneş en güzel
Senin üzerine
Doğar Nemrut'tan.
Öyle bir
Merhametin var ki;
Bağrında kocaman
Bir gölü taşırsın.
Hırçın Fırat bile
Sana olan saygıdan,
Sessizce akar gider.
Dedim ya sen Adıyamansın,
Adın yaman, Yedi yamansın,
Hısn-ı Mansur, Vadi-i Lemansın.

Bir ilkbahar akşamında
Kalene çıkıyorum.
Yağmur da hafiften çiseliyor.
Közde demlenmiş
Bir bardak çay,
Dünyalara bedel geliyor.
Buradan görüyorum ki;
Ayaklarını Fırat'a
Fırat'ın gölüne uzatmışsın.
Sırtını Karadağ'a, Helof Dağı'na
Ve Toroslar'a dayamışsın.
Etrafında Yenipınar, Ulucami,
Eskisaray, Kapcamisi,
Demirciler Hanı, Saat Kulesi,
Keleş Konağı,Kilise,
Gavur Mahallesi

Medeniyetler
Sende buluşmuş
Sende yer bulmuşlar.
Pirin Perre Antik Kentinde
Kaya mezarlıklarında
Bir uygarlık
Roma çeşmesinden
Akıp gidiyor.
Karakuş Tepesi,
Cendere Köprüsü
Eski Kâhta Kalesi'ne
Yani Arsemia'ya bakıyor.
Nemrut'un Tümülüsü,
Başkenti Samsat olan
Kommagene Krallığı'nı saklıyor.
Gölbaşı'nın mağaraları,
Su sarnıçları, höyükleri,
Sincik'te Heron kalesi,
Besni Ören yerinde
Kurşunlu camisi
Ve Sofraz anıtları yükseliyor.

İlçelerini geziyorum bir bir:
Bir uygarlığı suyun altında
Bırakan yeni Samsat.
Her insanın kendini bulduğu
Ve tanımladığı yer Kâhta.
Kalyonları ve kalesiyle
Fırat'ı koruyan
Uzağındaki Gerger.
Dünya çapındaki çiğköftesi,
Rüzgar gülü, ters lalesi
Ve balıyla Şirin Sincik.
Yüzen adacıklı Çat gölüyle,
Keyiflere keyif katan tütünüyle
Mangal yürekli Çelikhan.
Her türlü yemişiyle
Sana tepeden bakan Tut.
Tren yolculuğunun
Güneydeki buluşma noktası,
Batıya açılan pencere Gölbaşı.
Üzümü, halısı, fıstığıyla,
Üretimine katkıda bulunan
İsmi cennete eş olan Besni.
Hepsi birbirinden güzel,
Hepsi birbirinden sevimli.

Köylerini geziyorum şimdi:
Tütün tarlalarında,
Elleri nasır tutmuş babalar.
Tandırda ekmek yaparken,
Alnından boncuk boncuk
Ter akan analar.
Önlüğündeki yamaları
Saklaya saklaya
Okula giden çocuklar.
Sadık köpekleriyle birlikte
Kekik kokan, menekşe kokan
Dağların sahibi çobanlar.
Hepsinin kocaman
Yürekleri var.

Sabahları
Abuzer kebabının yanında
Nefis kokan piden ile
Kahvaltıya başlıyorum.
Öğlen zamanı
Besni tavası,
Hıtap, meyir çorbası,
Üstüne de şillik tatlısı.
Akşam yemeğinde
Kılotik, cılbır ve
Pirpirim salatası.
Harfane gecelerinde ise
Çiğköfte ve türkülerin
Unutulmaz lezzet deryası.

Senin manevi değerlerini
Unutmadım ey yaman şehir!
Bir tarafta peygamberin
Yoldaşı, arkadaşı,
Safvan bin Muattal.
Diğer tarafta,
Haksızlığa baş kaldıran
Peygamberin sırdaşı
Yalnız adam Ebuzer.
Don Kişot'un bile
Eline su dökemeyeceği,
Fakirlerin babası,
Zeyn-ül Abidin.
Abd-ul Musa,
Mahmut el Ensari,
Gazihan baba,
Aziz dede türbesi.
Çelikhan'da Ulubaba,
Zey'de Abdurrahman Erzincani,
Gerger'de Hz. Zübeyir,
Kâhta'da Hacı Yusuf,
Çıplak baba türbesi,
Hele bir de dünyanın
Dörtbir yanından
İnsanları çekip getiren
Menzil'in manevi havası.

Adıyaman, Adıyaman
Senin adın Yediyaman.
Sen ki;
Medeniyetlerin
Buluştuğu yerdesin.
Sen ki;
Sahabe mihmandarısın.
Sen ki;
Huzurun ve
Barışın kentisin.
Güneş en güzel
Senin üzerine
Doğar Nemrut'tan.
Öyle bir merhametin var ki;
Bağrında kocaman
Bir gölü taşırsın.
Hırçın Fırat bile
Sana olan saygıdan
Sessizce akar gider.
Dedim ya sen Adıyamansın,
Adın yaman, Yedi yamansın,
Hısn-ı Mansur, Vadi-i Lemansın.

İçimdeki Duygular/Mehmet Bilgin
Şubat-2018