Adınla Uyuyup Uyanıyorum

Adın, dilimden içime kök salarak
Dünyalara dallanıp budaklanıyor
Özüme yaz yağmurları yağdırarak
Sevdanın deryasına ulaştırıyor

Duygularım çocuklar gibi şen şakrak
Bir çift kumru hep canımda ötüşüyor
Kendimden geçiyorum sana bakarak
Masumiyet doruğuna ulaşıyor

Uçuyorum kanatlarına konarak
İçim, ruhani boyuta ulaşıyor
Ruhum ruhuna canpare sarılarak
Sanki, cennetten bir yere kavuşuyor

Aşk şefkatine sokulup, kıvrılarak
Dünya yaralarımız şifa buluyor
Gözlerim hep hayaline kapanarak
Cana adınla uyuyup uyanıyor.

Derin duygulara sahip birini, bir şair sevsin, gerisi soyut kalır...