Bir bebek ağlıyor yüreğimde
Çaresiz ve sessizce
Denedim kaç kere
Bırakamadım acımı bir yere
İçimde sakladım büyüttüm
Bilemedi kimseler
Kurtulmak istesem de
Vaz geçemedim sevginden
Başka acılar gördükçe
Anlar oldum
İçimdeki ağlayan çocuğu
Her seferinde adınla susturdum
Tamam belki yoruldum
Sensizliğin ortasında kayboldum
Fakat artık biliyorum
Ben aslında seninle doğdum
Yeni doğan çocuk nasıl ilk nefesini
Ağlayarak almaya başlıyorsa
Sende benim ilk nefesim oldun
Ağlasa da yüreğim ben seninle var oldum…
22-Ocak-2010
Serap AtayKayıt Tarihi : 22.1.2010 02:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selamlarımla
ANT.10
TÜM YORUMLAR (13)