Adınla Büyüttüğüm Geceleri Özlüyorum

NAHİT: Kan ter içinde edinilen fikirlerin üzerinden
Geçeceksin titreyerek
Kar, tohumlarını salacak ilkbaharın gözlerine
Güneşini yazın koynunda saklayacaksın
Zühre'nin buğusundan sökün eden
Bulutların arasından
Sırlanmamış yüreğime bakacaksın
Adımla büyüttüğün izbe geceleri özleyeceksin
Sesinin uçurumlarında devşirdiğin
Donuk çehreli hançerlerle
Adımı karalayacaksın sırtına
Yalnızlığın rüyalarını sızılarınla kitleyeceksin
O güzel başını göğe kaldırıp
Ferhat'ın azizliğini dileneceksin
Sevgilim
Sen dileksizlikten değil ama
Aşksızlıktan öleceksin

ZÜHRE: Adınla büyüttüğüm geceleri özlüyorum
Gözlerime apansız inen akşamla dalıyorum
Yalnızlığın rüyalarına
Sesimin ve adımlarımın öksüzlüğünden yakınıyorum
Yağmur misali düşüyor sayfalarıma ellerin
Yokluğun dahi uçuyor ıssız adalarımdan
Donuk çehreli hançerlerimle kazıyorum
acılarımı
Sabahların kör tenine
Sevgilim
Adınla büyüttüğüm geceleri özlüyorum