Adınla Başladı Hikayem (oğluma)

Oğlum,
sana ilk baktığım an,
dünya bir milim yana kaydı.
Gökyüzü daha genişti sanki,
yıldızlar bile yer değiştirir gibiydi
seninle gelen bu mucizeye yer açmak istercesine.
Sana Atlas dedim,
çünkü omzunda dünya taşımanı değil,
dünyayı tanımanı istedim.
Haritaları değil, insanları öğren diye —
bir kalbin yolculuğu
her kıtadan kıymetlidir oğlum.
Ve sana Muhammed dedim,
çünkü ismin;
güzel ahlakın
ve merhametin yankısı olsun istedim.
Sözlerin ağırlaşsın diye değil,
anlamların hafifliğinde
bir insanlık bırak diye arkanda.
Ben seni bir isimle değil,
bir dua gibi sevdim.
Her harfini içime nakış gibi işledim.
Atlas dedim,
çünkü seni gezip gören değil,
görüp büyüyen biri hayal ettim.
Muhammed dedim,
çünkü adın bir öz taşısın,
bu dünyada
yük değil,
yol ol istedim.
Ve şimdi her adını andığımda
kalbim hem göğe,
hem toprağa yöneliyor.
Atlas Muhammed,
sen benim ilk cesaretimsin.
Uçsuz bir sevgiyi
sakladığım hazinemsin.