Adınız Çiçek Olsun

onlar ki
hamuru bile hüzünle yoğuranlar,
saçlarını hep işlemeli aynalarda tarayan,
sesleriyle rüzgarı mumlayanlar,
kadınlar

gövdelerinizi bildim sizin
silip atamadığınız ıhlamur kokularınızı,
tere yağından kıl çekercesine analığınızı,
ve su gibi yâr oluşunuzu
(hepsini gördüm)

biriniz doğurdu beni
diğeriniz öptü
biriniz oğlum dedi bana
diğeriniz sevgili

bir gül gibi sarktınız pencerelerimizden
uzanıp koklayamadık boynunuzdan
bazen gözlerinizi kaçırdınız bizden
ama hep bildik gerdanınızda saklı hüznünüzü

oturup peynir ekmek yedik bazılarınızla
bir kuşun havada süzülüşünü konuştuk
ne devlet ne baba ne de usta
kimse bakmazdı yüzümüze
siz o bakılmayan yüzlere dokundunuz

başa döndük biz de her seferinde

biriniz yeniden doğurdu bizi
diğeriniz bir daha öptü

siz bize yeni baharlar işlerken
kahvehanelere oturup
babamla aynı fikre bağdaş kurduk:
harcamakla bitecek bir şey değil güzelliğiniz
ne alâ!

sonra bir sabah siz uyurken uyandık hepimiz
ellerinizi gördük ve anladık
maveraünnehir’in nereye döküldüğünü