ebedi yalnızlığımın içine,
günışığını getiren kadın.
karşımda dans ederken gülüşünle mutluluğum
ne önemi varki adının.
adın
belkide onbinlerce bedene verilen adlarla
aynı
ama sen
sen yalnızlığıma günışığını getiren kadın,
şu evrende yalnızlığımı paylaştığım tek ruhsun....
not:yaşamı anlamak ve düşünmek için çıktığım bu yolda, yeni anladım
adımlarımın ayak izlerini takip ettiğini.
artık tek korkum sana varamamaktır.
Kayıt Tarihi : 9.1.2011 18:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!