Adını yazmıştık dağlara
Ovamızdaki taş ve duvarlara...
Umut olmuştu, karanlık değil, aydınlığa
Makinaları başında çalışan, emekci yığınlara ...
Yarını özleyen, Ayşe teyze Fatma nine ve kız gülsümlere .
Çocuktum; seni sormuştum, Anlıyormusun..
Unutamıyorum öğretmenimi …
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
