Adını Yazıyorum Şiiri - Yunus Duysal

Adını Yazıyorum

Sitemkâr oluyorum bazen asi bir mahkûm gibi
Etraf dört duvar konuşamıyorum
Adını yazıyorum tırnaklarımla duvarlara
Kaç sabah bekledim güneşin doğmasını bilsen
Kaç mevsim eskittim yokluğunda
Gözyaşımı içiyorum zaman, zaman
Sen ağladığımı bilme diye
Öfkemi yazıyorum tırnaklarımla ranzalara
Ayaz düşmüş içime üşüyorum
Ne beni saracak bir kol, ne de açılacak bir kapı var
Konuşamıyorum etraf dört duvar
Hasret kaldım avucundaki ter kokusuna
Dizlerinde uyumaya hasret kaldım
Nasıl istemem ki etrafında koşup oynamayı
Erken düştüm hapse, yokluğunla erken tanıştım
Özledim anne, özledim anne demeyi bakıpta yüzüne
Adını yazıyorum tırnaklarımla sol göğsüme
Artık sesim poyraz değil
Ben bahar değilim
Sonbahardan kalma yapraklarım var dökülen
Ben büyüttüğün coşku değilim
Özledim anne, özledim anne demeyi bakıpta yüzüne
Birde hasret yazıyorum tırnaklarımla adını yazdığım sol göğsüme
Sillesini yedim bu köhne dünyanın
Tamda alışmışken dalında yaprak olmaya
Artık hiçbir çiçek açmayacak kollarında ve hiçbir ben
Sessiz bir haykırıştır içimde yatan bu umut
Elimden geldiği kadar susuyorum
Sabah doğmayacak güneşe inat
Bügünde biledim tırnaklarımı
Bir anne, bir oğul çiziyorum

Yunus Duysal
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 10:16:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Yunus Duysal