önce;
odamın camına,
dışarının ayazı
yokluğunun sancısı
ve lambamın ışığıyla
canımdan
soluğumu verdim
içimin ısısıyla
kendime bile aldırmadan...
sonra;
odamın camına,
adını yazdım
parmağımın ucuyla
canımdan
parça parça koparcasına
tam kalbimin ortasına
hiç bir şeye aldırmadan...
Fikret Turhan-Yalova,
28.08.2015
Kayıt Tarihi : 28.8.2015 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!