Adını Yâd Ettim Şiiri - Ferhat Koçoğlu

gölgesinde kaldım yağmurların
Avuçlarıma dolan mutluluğun,
Parmaklarından süzülüşüne bak.!
Her günün sabahına acımı böldüm
ukte kalmış bir türküdür sazımda,
Bu akşam Seni Yad ettim

Kozasına sığmayan bir kelebeğim
Açılan kanatlarımda uçmayı umut ettim
Sonra; oturup Baharı bekledim sessizce
Güç bela yaşadım ben hayatı
Yani benim çiçeğim
Köre renkleri,
sağıra dertlerimi anlattım ben
Biz böyle mi olmalıydık

Pirelenmiş gömleğimde
Toprak kokan acımı sattım
Adını yad ettim son nefesimde
Gönül anahtarını teslim aldım
İçimiz nasıl ki yanıp kavrulmuş böyle
Ölmek çok tatlı geldi üstadım

"Şavkın gökten inmiş, bin "temenna ile"
Sorsan ...
Yüz yaşında iç yaşım
Baktım da hiç yaşamamışım aslında
Son nefesimi verirken adını yadettim
Bir varmışım bir yokmuşum
Sorsalar kaybolmuş aslında