Adını Varlık Koydum Şiiri - Sıdıka Emek

Her nefes alışımda içimdeydin sevdiğim
Sanki kaçacakmışsın gibi nefes aldım ama vermedim
Veremedim.
İçimde öylece dur istedim
Sadece içimde...
İçimde olduğun içinde
Adını(varlık) koydum

Hep seni yaşamaktı derdim
Yaşadığım gibi yaşatmak ta
Yattığım yatak sen
Yastığım sen, yorganım sen
Yani; odam da sendin
Ben her an seninleydim
Onun için;
Adını (varlık) koydum

Her konuşmam sendin aslında
Adını anmamak için kendimi kastım da
Kelimeler yine seni anlatırdı
Her lafımın başında sen
Har lafımın sonunda sen
Sensiz hiç konuşamadım ben
Onun için;
Adını(varlık) koydum..

Ağladığımda gözyaşım oldun
Gözlerimden düşmemen için
Gözlerimi yumdum
Sıktım delicesine
Açsaydım dökülecektin dolu gibi
Ben gözlerimi yumdukça, sen güldün
Olsun, benim biricik gülümdün
Onun için;
Adını(varlık) koydum…

Gelmek istedim beklemediğin bir anda
Geri geldi adımların uzun yollarda
Ben hep geldim aslında da!
Sen bir türlü gelemedin bana
Yok, yok; sen gitmedin bendeydin
Gerçekte olmasan da, hayaldeydin
Onun için;
Adını(varlık) koydum

Karanlık gecelerimin ışığıydın
Güneşin doğmasını hiç istemedim
Gecelerin büyüsü bozulmasın diye
Sanki geceler de bana hediye
Hiç yalnız yatmadım sensiz gecelerde
Saat gibi tik tak ettin başucumda
Yokluğunda varlığını yaşadım da
Onun için;
Adını(varlık) koydum

Ne ağlamalarımı duydun
Ne yalnızlığımı hissettin
Ne de özlemlerimi giderdin
Sadece yaşadığını bildim
Ben seni öylece sevdim.
Onun için;
Adını varlık koydum…

Şiir yazmaya başladım, yine sen
Şiirimin başlığı da sen
Şiirimdeki aşkım da sen
Sevgimi anlatmakla bitirdiğim şiirim
Erkeğim, her şeyim, pir’im
Sen yokken adını yokluk değil
Varmışsın gibi(varlık) koydum
Ve; ben son noktayı koydum.
Çünkü seni çok seviyordum.