Adını Siz Koyun İsterseniz

Daha çocukluğumun ilk yıllarında
Yenik başladım hayata
Erken kaybettim canım annemi
Sevip koklayamadan doyasıya

Beni sevip koruyan
Bir babamda olmadı
Çok erken tanıştım sokaklarla
Sırdaşım oldu ıslak kaldırımlar

Dövüldüm itilip kakıldım acımasızca
Ne bulduysam yedim içtim çöplerden
Kim ne verdiyse giydim utanmadan
Kalabalıkların arasında tek başınaydım

Bayramlar geldiğinde hüzünlenir
Mutlu insanları seyreder ağlardım
Gözyaşlarım kapanmayan derin
Yaralar açardı yüreğimde

Gençliğimde de gülemedim bir kız sevdim
Yoksulluğumun gölgesi düştü mutluluğuma
Yüreğimdeki mezarıma gömdüm istemeyerek
Ve bir daha kimseyi sevemedim ömrüm boyunca

Kara kışlarda yıllarca titredim soğuklardan
Sırılsıklam ıslanırdım acımasız yağmurlarda
Bir tek güneşi severdim içimi ısıtan
Batmasını istemezdim yazın bitmesinide

Sonbahar rüzgarları sert estiğinde
Kuruyan yapraklar savrularak
Düşerdi ağaçlardan
Hüzünlü bir sessizlik çökerdi şehre
Geceleri kimseler kalmazdı sokaklarda

Bacalardan yükselen dumanlarını seyrederdim
Evlerin
Dışarıya taşan çocuk cıvıltılarını dinlerdim
Yinede kıskanmazdım gülümseyerek geçerdim
Yanlarından
Bir kenara büzülür sabahı beklerdim umutla

Bir gün istemeden bir sokak kavgasına karıştım
İşte o gün bir başka sayfa açıldı hayatımda
Sonunda sokaklardan kurtulmayı başardım
Şimdi benimde bir evim var artık

Yüksek duvarların ortasında
Penceresiz balkonsuz
Bahçesinde çiçek yetişmeyen
Tıpkı bir beton kafes gibi
Adını siz koyun isterseniz….