'ÖMRÜMÜN YETTİĞİ KADAR SENİ SEVERİM'
Düşünmekten,
Kirpikleri değmemişti birbirine.
Uykuya hasret,kaçıncı gecesiydi.
Davetsiz giren, güneşin ışıklarından,
Sabah olduğunu anlamıştı.
Yine yaşıyordu.
Nefes alıyordu en azından.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla