bu seferki sessizliğimin sonunda acı bir çığlık yatıyor ey dostlar
her düştüğümde başımda beklediniz kalkmıyım diye
her kalktığımda yanımdaydınız düşüyüm diye
her çaresizliğimde çare bulmak için yanımda değildiniz
çaresizliğe düşmemin sebebi idiniz
bu gün yine çaresizliklerin içinde masum bir çocuk gibiyim
toplanmışlar etrafıma biri kuyu kazar diğeri mezar
ne zaman ki bu can asi bir savaşcı olur çıkar
ne kuyucu ne mezarcı kalır alayı korkup kaçar
alıştım artık düştükten sonra elimi uzatmıyorum gök yüzüne doğru
kaldırıcak kimsemin olmadığını adım gibi biliyorum
duydum duydum dostlar
kimisi ayyaş diyormuş kimisi serseri
ey eski dost gez teker teker herkesi
kim bilebilir ki bendeki o mantıksız zavallı çaresiz ve umutsuz sevgiyi
uzatmanın anlamı yok tek istediğim sizlerden
BEN ÖLÜNCE MASUM KALIR DEFTERİM
HANİ NERDE O İNCE İNCE YAZAN ELLERİM
YALVARIRIM KİRLETMEDEN OKUYUN
TOPRAK OLACAK BİR GÜN YAZAN ELLERİM...
Kayıt Tarihi : 25.12.2010 13:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!