Kasvetli bir geceydi, yıldızlar gülmüyordu
Ay yüzünü saklamış, belli ki ağlıyordu
İçimde garipçe his, karanlığı süzerken
Hüzün buğulu bir sis, ruhumu sardı birden
Bir perde aralandı, gizemli çehresinde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
