Adını Sen Koy...O Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Adını Sen Koy

Ne denir bilmiyorum, sen koy bunun adını,
Kimi aşk diyor buna, kimi çaresiz tutku,
Dünya nimetlerinde bulamadım tadını,
Bıkmadan okuyorum yüreğime bu nutku.

Bu dünya fani mekan, gelen bir gün gidiyor,
Yıllar asır olsa da en nihayet bitiyor,
Bu kısacık ömürde her şeyimiz küçükken,
Yüreğim büyük ama ancak sana yetiyor

Gül yüzünde görünmez sevgiden başka bir şey,
Sensiz dünya bir hayal, sevginde saklı her şey,
Sözlerin ruhu okşar, varlığın ab-ı hayat,
Güzellikler adına sana borçlu her bir şey.

Bir an sordum kendime; bu kız peri olmasın,
Gözlerim kala kaldı; kanım falan donmasın,
Yok yok dedim; bu huri,Cennetteyim herhalde,
Rabbime niyaz ettim: Bu rüya son bulması!

Nasıl oldu bilemem, sevdim seni bir kere,
Nisan yağmurlarıyla yüreğim oldu dere,
Yüreğinde yer yoksa sıkıştır dosyaları,
Seni kalbime astım, sen de var as bir yere,

Bu ne sıcak bir yürek, o gül yüzün solmasın,
Ara sıra gör beni aklım sende kalmasın,
İzini taşıyorsa yüreğimde yerin çok,
Nere olsa asarım, ama sensiz olmasın.

Alyuvarlar gül olmuş, dolaşıyor kanında,
Ölü ruhum dirilir, hayat bulur canında,
Seni hisseden yürek yol arar kafesinde,
Dünyada güzel mi var, güzelliğin yanında?

Bana ivme veriyor her soru soruşunuz,
Benim için bir servet karşımda duruşunuz,
Işıklar sönse bile yaşamam karanlığı,
Gecenin bu saati dolunay gülüşünüz.

Yar, aklıma düşüşün hararet olur tende,
Ruhum gider bir yana, et-kemik kalır bende.
Varlığım varlığınla halden hale bürünür,
Görünmez varlık gibi kayboluyorum sende.

Endamın sevgi seli, yüreğinden aşk taşar,
Hoşoğlu der ne oldu; olup bitene şaşar,
Efsunlu bakışının kapılır gizemine,
Dünya denen cenneti o zaman baştan yaşar.

Mustafa Hoşoğlu
15.06.2009