Adını Sen Koy, Ben Düşünemiyorum

Hatırlar mısın sormuştum
“ Bekle “ diyemedin
Bekleyemedim
Ahhh benim eşşek kafam, ah! ...
Köppek gibi pişmanım geçen hayata
Anlayamadım cahilliğime say
Bedeli,
Mahvolmuş iki hayata say
Şimdi;
Yıllar sonra bir şarkının güftesinde
Yaşar’da yaşıyorum hayatımı
Adım adım
“Beni koyup gitme ne olursun”…
“ Evlenirsin çocuğun olur”…
Aklımdan mı? zorum ne
Kendime gelemiyorum
Evet,
Evlendim
Çocuklarım oldu…
Seni bırakıp kaçtım bee;
Korkak köppekler gibi hem de
Çiçeğim,
Nilüferim diyemedim hiç sana
Ve gördüğüm hayattan korktum be çiçeğim...
Bıraktım kendimi
Hayatın içindeki esintiye
Bir orayaaa; bir buraya
Savurdu geçti fırtına gibi
Ahiretde de olsa bu kez
Köppek gibi bekleyeceğim…
Belki?
Köppek gibi pişmanım bee,.. çiçeğim

2006 Ankara