Sunsalar birer birer başka isim söylemez
Dört tarafı aşk dolsa sensiz sevda özlemez
Canına da kıysalar gönül ferman dinlemez
Sorardın sevgi nedir hadi adını sen koy
Közlenen ateşini elimle yakıyorsam
Kanayan aşk yaramı sevgimle sarıyorsam
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Vuslat mıdır sevgi, ayrılık mı nedir
Vuslat mutluluk, ayrılık insan eritir
Yakar beni özlem için için kemirir
Sorma artık gel bunun adını sen koy
Dost şairin dizlerini severek okudum. Başrılar. Sevgiler...+..+
GÜZEL ŞİİRLERİNİZDEN BİRİNE YORUM YAPAYIM BARİ SAYIN HOCAM...YETERLİMİ
SAYGILARIMLA....
Merhaba Efendim
Söylüyorsa yürek yazıyorsa aşkı sevdayı kalem,yankılanıyorsa satır satır vuslat özlem hadi adını sen koy.Sevgiler.
Özlemini kalbime gün be gün kazıyorsam
Hasretin gözlerim de durmadan ağlıyorsam
Buğulanmış camlara adını yazıyorsam
Sorardın sevgi nedir hadi adını sen koy
............
sevgi anlatılmaz derler, yaşanırmış.
siz anlatmayıda başarmışsınız. tebrikler
Yüreğinize sağlık harika bir şiir okudum devamını dilerim kutluyorum
* Tebrikler güzel bir o kadarda etlileyici şiiriniz emeginize saglık kutluyorum *
Seni seven bu gönül senden başka sevemez
Senden güzeli olsa baksa bile göremez
Bin tane de verseler senden başka istemez
Sorardın sevgi nedir hadi adını sen koy
Özlemini kalbime gün be gün kazıyorsam
Hasretin gözlerim de durmadan ağlıyorsam
Buğulanmış camlara adını yazıyorsam
Sorardın sevgi nedir hadi adını sen koy
Hörmetli Berkay Kur,Sizin bu mükemmel şeirinizi Azəri saytı'Fikrini de'('inci'bölümünde-türk edebiyyatı)saytına yerləşdirdim.Əllərinizə sağlıqHörmətlə
Özlemini kalbime gün be gün kazıyorsam
Hasretin gözlerim de durmadan ağlıyorsam
Buğulanmış camlara adını yazıyorsam
Sorardın sevgi nedir hadi adını sen koy
Güzeldi, tebrik ederim..
Özlemini kalbime gün be gün kazıyorsam
Hasretin gözlerim de durmadan ağlıyorsam
Buğulanmış camlara adını yazıyorsam
Sorardın sevgi nedir hadi adını sen koy
Böyle içten dizelere ne denir...Tam puan...
adi sevda özlem harika bir siir
sevgi dolu yüreginizi kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 78 tane yorum bulunmakta