Adını sen koy Şiiri - Ender Selvi

her zaman yazmak isterdim
ve yazamazdım sende biliyorsun
yazsam suç
yazmasam uhte bırakırdın içimde
ne zaman yazmaya karar versem
terslerdin.bakmazdın yüzüme
yazılarımı okuyunca uzaklaşırdın benden
işte o günden berli yazamaz oldum
yazsamda saklar oldum
sakladıklarımıda yeri geldi yakıp attım
küllerini deşeledin saatlerce
ne yazdığımı ögrenmek için
odamdaki sobamı
cebimdeki ateşimi bile aldın
beni bir dal sıgaraya hasret bıraktın
dumanlar içinde beni kalbimden yaktın
duygularımı çaldın desemde anlamadın
saol sayende sıgarayı bıraktım
için için yanar oldum kendimce
mırıldandım saatlerce mısra,mısra
bir türlü beni anlamadın
defterleri kalemleri masamın üstüne koydun
başımda emir baki yaz diye durdun
oysa ben kalpten dargındım sana karşı
sana karşı hiç ama hiç kırılmadım
yazmam için saatlerce benimle meşgale kurdun
yazmadım sen yine kızarsın diye
yazamadım
yazdıgım yıllara saydım ey boş sayfalar
aramayın artık beni
sormayın ey mısralar
kalemim keskin kılıç gibi
inciltmek istemem sizi
boş kagıtlar ve boş hayallerimle
başbaşayım kendimce şimdi
yazılar küskün,kalbim kırgın
okuyan heba edecegini bilerek
yazamam ben şimdi
yazımak haram okumak helal
ne yazarım nede okurum
yeminim var anlayın beni
dört duvar arasında kaldım
hapisliklere muttarip kaldım
belkide en büyük cezamdı bu
kendimin duygularını yazamamak
artık yazmıyacak şu parmaklar dilediğini
gerçi okuyanlarda anlamıyorki
özlemlerimle çekildim kabuguma
bir ateşin son alevi misali
ne küskün nede dargın
hayatımdan bir hayat yaşıyorum benliğimi...................ender selvi....