Adını Sen Koy Şiiri - Konya Mehmet

Bak bu gün bir şey daha öğrendim sevdiğim sayende
İnsan sadece silahla ölmezmiş yetermiş bir kelime
Hele birde seni yanlış tanımışım ben dediğinde
Sanki bir hançer saplandı kaldı ciğerime

Konuşamadım hiç ağzım lal oldu kaldı
Tüm dünya durdu sanki etrafım karardı
Yazayım dedim de parmaklarım hiç varmadı
Yeni anladım şimdi değerim bu kadardı

Bu yara inan çok zor silinir artık bende
Üzdüm mü diyorsun sor bakalım birde kendine
Diyemiyorum bir şey kilit vurdum dilime
Gidiyorum ama görsen beni hangi halde

Ömrümde belki çok az bu kadar hüzünlendim
Ne garip değil mi sana ağlama diyen hep bendim
Ağlamak da güzelmiş bak bunu da öğrendim
Konuşamıyorum sarsıntıdan hiç çıkamadı bedenim

Belki o bir kaç dakika uzadı hep saat oldu
Yazdığın kelimeler sanki bana atılan bir ok du
Bilemediğin değil mi o anda yaşadığım şok du
Konuş demişsin konuşulacak kelime yok du

Ben artık inan bir şey demek istemiyorum
Sadece kendi kendime uzun, uzun düşünüyorum
Yorum hakkı senin bak sana onu da söylüyorum
Kalbim buruk içim hüsranla dolu gidiyorum

Kendime de söz verdim ağlamayacağım diye
Tutamadım işte denedim belki bin kere
Ayrılırken bana vermiş olduğun bu hediye