Adını Sen Koy 6 Şiiri - Rukiye Kışla

Küçükken dünyayı değiştirebileceğimi sanırdım
Erol Taş'a kızardım, ve ekrana vururdum cam yansımalarında
Büyüyünce anladım, daha kötüleri var bu dünyada
İyiliğin ellerini arıyorum şimdi köşe bucak
Bir umut...
Ve her yazan kaleme mürekkep olmak istiyorum
Düşleyen her kadına, vazgeçme
Bir gün dünya da böyle olacak diye, inandırmak istiyorum
Yorulan her yolcuya, güç vermek istiyorum
Sallanan dünyamızda,
Afetler ortasında can çeken sevgimize, nefes olmak istiyorum
Gücüm biter mi, bir yerde?
Olsun, ‘’sonuna kadar güzellik için olmalı insan’’
Kabul ediyorum;
Farklı dünyaların insanları var artık aramızda
Ya da biz bu dünyaya ait değiliz
Hayır hayır, hayır… Biz güzeliz
Peki kim bu yabancılar?
İlerledim sanıp, sevgiyi geride koyanlar
Bir kurt gibi, yaban olanlar
Can alanlar, vicdanını satanlar
Düğüm düğüm olmuşlar çözülmemeye
İpin ucu kimde?
Ne çok sahte kahraman var
Kurban olmuşuz, kurban
Para, güç, iktidar
Aman Ya Rab! Aklım ermiyor bu dünya işlerine
Yazmasam, nasıl dayanırdım bu yitirilişlere
Ey güzel kadın, şairim
Gücünü yitirdikçe, değdir elini elime
Kelimelerini kat kelimelerime
Biz güzeliz
Ne güzeliz, görene...
İçimdeki çocuk, Sen de büyüme, Ne olur büyüme
İnsan büyüdüm sansın
Sen hep küçük kal, küçük aklınla
Kocaman düşlerinle