Adını Sen Koy Şiiri - Murat Reck Ödemiş

Sensizlikle yaşıyorum
yalnızım sensizlikte yalnızım
denizin ortasında iki tahta parçasının üstünde,
çölde görebileceğin seraptan farksız
sen gündüzü yaşarken ben gecede
Sen bahar derken ben başka bir mevsimde
yalnızım

Ne İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı
ne de hafiften bir rüzgar esiyor
yapraklarsa sallanmıyor yavaş yavaş
derdimi de anlatıyorum yağmura
ne ben sana mecburum
ne de içimde yalnızlığın hınzır uğultusu
sadece ben yalnızım o şiirlerde
duyduğun sözler gibi seninle değil
o ezberlediğin kaldırımlardaki uğultu kadar uzağım
belki bastığın kaldırım kadar yakın
karmakarışık bir halde
sensizliğin içinde
kaybolmuşum bu genç gecemde
yerim yurdum yok
ısrarla haykırıyorum
ben sana mecbur değilim
ne sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum
ne düşler sokağında hayal kuruyorum
hiç de merak etmiyorum
yaş 35 e vardığında yolun yarısımı
fark etmez ki benim için
buyur işte yaş 18
yaş 18 ve yolun tamamı
yolun tamamı benim
çıkmaz sokaktada ben
kollarını iki yana açmış kaldırımda da ben
mezarlığa giden yolda
adını bilmediğim o rıhtımda
her yerde bastığın her adımda
o yolun tamamı ben
adını koyamadım geçtiğim her sokağın ama
vasiyetimdir
birinin adı sensizlik olsun
sen seç
ara ve bul üstüme en çok bastığın sokağı
dur ve bas bir daha
vasiyetimdir
sonra da adını sensizlik koy
ve sensizlik ölsün yalnızlık içinde