Adını Sen Koy! Şiiri - İsmail Sıkıcıkoğlu

Bir beyaz sayfa açtım karamsar gönlümdeki karanlığa inat.
Akıncı misali yarıp geçsin diye ruhumu saran geceyi.
Fırlatıp yere atmanın zamanı çoktan gelip geçmişti zaten.
Yarasalar tanımasın diye kalemime örttüğüm peçeyi…

Sura üflendiği vakte eş bir edayla kalkacağım ayağa.
Bundan sonra hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacak.
Bastığımda incinir sandığım toprak titreyecek ben yürürken.
Irmaklar doğuran ve besleyen gözlerim bir daha dolmayacak.

Güvendiğim dağlara yağan karları eritecek hararetim.
Bir daha duvardan başka hiç bir yöne sırtımı dönmeyeceğim.
İlk defa tam olarak çözmüşüm ben ihanet denen bulmacayı.
Bir avuç kızılca kora dönüştüm ıslansam da sönmeyeceğim.

Kan tükürsün bu dudaklarım artık barış diye bir söz anarsa.
Öfke tohumları başak vermiş bağa dehşetimi salacağım.
Sabır teknem kıyıya vurup parçalandı kopan son fırtınada.
Yetim gözlerdeki yaşın her damlası için bin can alacağım.

Helalleştim dün gece uzun uzun son kez üç oğlum ve eşimle.
Şühedaya seslendim düşümde beni aranıza alın diye.
Bir can borcum var Rabbime o da uğrunda feda olsun ey Vatan!
Müslüman bir Türk’e olur mu hiç bundan daha büyük bir hediye? ...