Büyümek Şiiri - Yasemin Babayiğit

Bazen bir çığlık atmak, bağırmak, haykırmak istersin ama boğazın düğümlenir" konuşamazsın bile... yaşadığın bütün kötü anları, hayal kırıklıklarını, mutsuzluklarını düşünürsün"" için acır.. Ama büyümüşsündür artık,.. Bilemezdinki büyümenin zamanla, sana nekedar acı vereceğini.....
sonra neden büyüdümki ben dersin. ve o an!! bir daha sızlar "kalbin" heba olan "kaybolan" yılların için...........
Halbuki küçükken hep büyümeyi isterdin dimi......bide hayallerin vardı tabii.......
geleceğe dair, kimsenin bilmediği, kendi içinde bir "çocuk" gibi beslediğin, hiç kimseyle paylaşmadığın, ve kimsenin bozmasını istemediğin,, kocamaaan ama aslında ""küçücük"" hayallerin vardı. sonra o hayallerinin de bir parçası olan
"biri" girdi hayatına çok sevdin onu hep mutlu olmayı diledin
"ALLAH" tan olmadı aşktan mutluluktan Vazgeçtin genç yaşında. sonrasında biraz huzur diledin hatta "Dilendin" hayat yürüsün diye ama yine olmadı.. o gününü gün ederken senin en güzel yılların kayıp gitti ellerinden..peki değermiydi???..
bilemezdinki yaşamadan.

Sendemiydi kabahat yoksa büyümekte mi onuda bilemedin. bilemezsinki..! (OLMAYINCA OLMUYOR işte......
Bundan sonrasına ister "KADER" dee.. istersende "VEFASIZLIK"
.... ADINI sen KOY işte...