Adını Sen Koy Şiiri - Selahattin Kavraal

Adını Sen Koy

Şu an karşımdasın.
Karşı kanepeye uzanmış,
Uyumaya çalışıyorsun.
Ve ben yastığımın yerini değiştiriyorum.
Sırf seni daha iyi görebilmek için.
Sen yavaş yavaş uykuya dalıyorsun.
Benim elimde ise bir kitap
Okuyorum güya.
Yalan, inan ki yalan.
Bütün amacım seni seyretmek.
Sonra sen bana soruyorsun,
"Yorulmadın mı"
Ben, "Biraz daha okuyacağım" diyorum.
Ve sen derin bir uykuya dalıyorsun.
Bense seni izliyorum.
Yatakta dönüşünü,
Yastıkla verdiğin mücadeleyi.
Bir o yana, bir bu yana dönerken,
Nefesin güzel sözler fısıldıyor bana.
Ben onları alıp kalbime yerleştiriyorum.
Sonra gözlerim sana bakarken,
Kendi arka planında portreni çiziyor hafızam.
Ve ben senin hayalinle uykuya dalıyorum.
Seni incitmeyen öpücükler konduruyorum o portreye,
Sonra sarılıyorum.
Taki içime çekinceye kadar sarılıyorum sana.
Ama nedendir bilinmez,
Doymuyor yüreğim sana sarılmalara.
Birden başımda bir ateş,
Uyanıyorum.
Güneş doğmuş, beni hedef almış sanki.
Uyan diyor.
Kalk, yeter uyuduğun.
Ben yine sana bakıyorum uyanır uyanmaz.
Sense hala bütün güzelliğinle rüyalar aleminde gezmeye devam ediyorsun.
Uzaktan bir öpücükle kendimi kandırıp,
Bir sigara yakıyorum.
Sigaranın dumanlarıyla kendimi avutmaya çalışıyorum.

Selahattin KAVRAAL
Kayseri/09.08.2013-01.58