Adını Sen Koy Şiiri - Yeşim Kara

Ufuklar her senli zaman sonrası gidişte görmeyiş...
Ben düştüm ey yar, o bulutlu selam sonrası...
Hangi deniz, hangi bahar sığa çıkarır bağrımdaki sahrayı?
Her düştüğünde gönlümün kırık dallarına,
Gün doğmaz, akşamlar bana hep eş...
Bir şarkı takılır dilime,
Adı sen, makamı bir ayrılık sonrası düş...
Sonra ufuklar büyür gözümde,
Gün aşırı bir bülbül ötüşü..
Öyle bir gidiş ki,
Ne yerler bir olur zaman,
Ne de bekleyen olur bir gecenin koynunda...
Hangi mevsim var ki, sen girmeyesin penceremden,
Ve hangi kalem ki,
Bir kelam sensiz dökülüversin gözlere...
Küçük bir veda busesi bekler her gece yorgunluğumdan,
Bir kelam sonrası veda...
Susturmalı her satırı adına;
Hani söylenen her şarkı sen deyiş sonrası...
Yüzüne bir türlü bakmamak var o en engin kuytularda!
En güzel vakitleri ufuklar alır ellerimden...
Verilmiş her söz,
Ömürlük huzur, seni arayan dil yanar!
Adına ne demişti sevip te giden her gönül?
Hasret!
Gördüm, düşerken dökülen her inci tanesini ardından...
'Bir ihtimal daha var' diyordu o şarkı;
Bir ihtimal var ey yar;
Yakamoz vakti aydınlanan o yolların incisi...
Boş bir çerçeve var ellerimde ihanetin sonrası;
Adını koyamadığım..
Bildiklerimi unutuyorum yar;
Seven kim? Ya sevilen?
Takılıp kalıyor sesim...
'Muhtacına muhtaç eyleme beni' diyordu şair;
Bir mizanda adın yankılanır boş verilmiş her dilde!
Bu şarkılar sen diyor yar, sen!
Akşamın bittiği yerde gece sen diyor...
Yüzüne sürdüm aşikarı aşkın!
Yere çaldım acıttım kalbini!
Vurdum her kadeh dolusu şiiri gözlerime!
Bu öyle bir gidiş ki dedim;
Hiç bir şey için geç değil deyiş için çok geç...
Bu öyle bir ihanet ki,
Firari aklı, yüreği mahşer-i mizanda!
Gözleri en yalan olan yalanlar ortası...
Bir damla yağmurun yanışı var şu akan gecede...
Her sen diye başlangıç sonrası yeni bir sayfaya,
Yüz karası şiirler ortasında kalır lal olan dil..
Çünkü bir bitmiş sonrası gözlere düşen sessizlik...
Çünkü bir sahra sonrası yakarış şehirde!