Adını Sen Koy Şiiri - Sibel Gökmen Katrancı

Kırıcı bir bakıştı alaycı bir gülümseme
İçime öyle baskı yaptınki
Yok gibi hissettim kendimi bedenim içinde
Duygularım cam kırıkları gibi battı kalbime
Sen benim hayatımda yaşadığım ilk yüzsüzlüksün
Buna rağmen
Utanmadan, arlanmadan seviyorum seni
Seni her bitirişimde sol yanımdan kovalarken
Sen her seferinde dudaklarımdan girdin içime
En basiti sigaramın dumanı yada bir yudum kahvemde
Aynaya küstüm seni yaşadığımdan buyana
En büyük gerçek hergün bakıştığım kendimdi
Bana öyle zavallı bakıyorduki anlıyordum seni sevmenin acizliğini
Seni kaldırabilecğim en büyük acılarda tarttım
Etimi kestim, tuz bastım, kızgın demirle dağladım
Avazım çıktığı kadar bağırdım hatta ağladım
Kavgalara karıştım en korkağına dövüldüm
Ama ne çektimse geçti o anlıktı
Süresi vardı acı çekmenin
Anlıyorsun dimi
Sen başka türlü yakıyorsun canımı ve süreci yok
Ve telafisi yok,
Yani iki gözüm sancımda sensin dindirenimde
Senin yüzünden terk edeceğim koca istanbulu
Canım güzelim anılarımı bırakacağım adı saklı sokaklarda
Üzüm kokan tenini bahçemde yetiştirdiğim salkımlardan koparacağım
Herşeyin yapay olduğu dünyana öyle kaptırmışınki kendini
Seni sana bırakıyorum ve en hormonlu dangalak sevdalara