Bir kızıl ateşe çalar gözlerin
Ben derim sabah doğuşu güneşin.
Sen akşam batışı dersin kaderim.
Yastan çıkartmıyor ki; gönlümü sözlerin…
Mavilikleri yol yapıyorum ayaklarına
Sen kumdan kaleleri koyuyorsun dudaklarıma!
Hani ne zaman çiçek diksem ufuklarına;
Güneşi bile karartıyor dillerin…
Şimdi dur sevgili dur! Ben hayatımdan çıkan her şeyin adını ömrüm koydum ve yolcu ettim tek tek.. Şimdi sen! Sen sevgili;
Doğan güneşe merhaba de, açan güllere, çağlayan sulara, cıvıldayan kuşlara merhaba de kocaman yerinden. Kucakla umudu sımsıkı tut sevgili. Kelimelerin kefenlendiği yerde nurlar çıkar bazen; Duru bir hayat başlar……. (devam edecek)
Kayıt Tarihi : 7.6.2016 01:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ömür denen yolda yolcularda değişiyor, kimi yol gösteriyor, kimi yoldan çıkarıyor, kulunu kuluylu sınayan Rabbim iyilerle karşılaştırsın diyorum ve devamını bekliyorum, kutlarım saygılar...
Yaşam kişiyle çakıştığı yer kadardır. Küçüklüğü-büyüklüğü de...Kutluyorum.
Yüreğin sevgiliye ağıtı gibi şiir.
Gönülden kutlarım...
Saygı ve selamlar...
TÜM YORUMLAR (15)