Adını okudukça irkildiğim ayet sin.

inanılmaz ama gerçek sin,
orada öylece duruyorsun.
çünkü var olmuşsun,
aşk diye bende;
bende ben diye bir şey kalmayana denk,
bende var olmuşsun,
rüzgara atılan saç teli gibi ardına sana sürüldüm atıldım.
acizdim acizliğime şükrettim!
seni düşündükçe ALLAH u ekber dedim!
demeler im hiç bitmedi,
çünkü sen bezm-i elesten el verdiğim din!
yoksa bu tanıdık lığın başka bir açıklaması olamaz.
hiç ummadığım anda,anımda idin;
inanılmaz ama gerçek sin,
ne başımdan aşağı dökül/dün,
nede bana düş/tün
sadece varsın..
aşk diye varlık sahama,yani kalbime mekan kurmuşsun.
ben bende olmadan sana koyulmuşum.
çölde aranan su değilsin ey sevgili,
sanatçının bende bıraktığı tesiri sin.
seni düşündükçe denizlerim büyüyor,
ağaçlarım meyve veriyor,yapraklarım yeşeriyor.
atmosfer im temizleniyor,
göğüm ün mavisi mavisine bir mavi daha ekliyor..
topraklarımın verimi artıyor rengi aydınlanıyor,
gönlümün gözüne can katıyorsun.
her şey sana benziyor.
inanılmaz ama gerçeksin,
okudukça geçip gidilen şiirden öte..
adını okudukça irkildiğim ayet sin.
düşündükçe ona vardığım,
vardıkça varlıktan çıktığım,
aşkta vücut olduğum sun..
anlamazsın sen, sen bende ne haldesin.
anlayanı düşününce,
kendime bir soru sordum.