Adını Koyamadım... Şiiri - İsmet Dönmez

Adsız birini sevmişim meğerse,
Gölgesiz,ışıksız,
Kapkara,
Karanlıklar içinde kaybolmuş,
Yok olmuş,
Beni de yok etmiş,
Birini sevdim…

Nasıl da sevmiştim,
Anlatılmaz,
Anlaşılmaz,
Bütün sevgilere inat,
Bütün sevenlere nispet,
Başı yok,sonu yok,
Bu nasıl sevmekmiş,
Bu günü,yarını yok…

Adını koyamadım,
Kuşun kanadında değilsin,
Gökyüzünde bulut,
Yağıvereceksin sanki yüreğime,
Bu büyük yangın sönüverecek sanki,
İşte ellerim,
Tut…

Avuçlarımdaki dua gibisin,
Göklere uzatmışım,
Nereye kadar? ..
Yaz desem değil,
Bilmem,belki sonbahar?
Son baharda bilinmez ki,
Daha nice umutlar var…

Ağlamasını bilmiyorsan
Ağlamayacaksın…
Gülmesini bilmiyorsan,
Gülmeyeceksin,
Ama,
Bir şey var,
Ölmesini bileceksin…
Her gün ölmektense
Bin gün öleceksin,
Yanıp tutuşacak bütün dağlar,
Bir daha kabarmayacak bu deniz,
Yas tutacak dalgalar…
Bir kez öleceksin,
Ve,
Bu son gülüşün olacak,
Kim ne derse desin,
Zamanın içinde yanacaksın,
Avuçlarındaki dua ile,
Son kez güleceksin…

Al senin olsun bütün zamanlar,
Şarkılar dudaklarında erisin…
Gözlerinde insafsız geceler varsa eğer,
Bırak olduğu gibi kalsın…
Yakma bütün anıları,
Sen o anılarda varsın…
Her şey başladığı yerde bitti,
Artık ağlamamalısın…