Adını Koyamadık Şiiri - Tansul Baykal

İsimsiz bir şehirde,
isimsiz insanlardık
Ufacık bir pencerede güneşe hasret,
her birimiz umutla yalana sığındık.
Kapılar araladık yeni düşlere,
yalana açtık.
Şarkı söylerdi ay, geceye
biz
yıldızlardan köprü kurardık,yalan hülyalara
Düşlerimizde devler,dağlar yarattık
Kekik kokulu sevdalar başlattık o dağlarda.
Rüzgarlar uçurduk saçlarımızda,
şarkı olduk, şiir olduk.

Bazen ölüm açardı o dudaklar,
kasırgalar,tufanlar koparırdık,
nefessiz soluksuz kalırdık.
Ölümüneydi her sevda,
kah öldük kah öldürdük
Ve biz katlettik aşkı,
o isimsiz şehirlerde
isimsiz insancıklardık.
Adı konmamış aşkların, katiliydik
Ve bütün mevsimleri bahardı
Her mevsim umut açardı o sevdalar
dallarında yeşeren yalandı
biz yalana inandık..