Adını Koyamadık Şiiri - Hülya Altun

"kiralık bir gökyüzünde hayal kurmak" mıydı?
avuç içlerinden öpüşlerim,
bu son diyip bir türlü bırakamadığın
komşu çocuğu bisikletine biner gibi emanet mi sarılmalar?
Yeniden gecekondu çocuğuyuz ikimiz de.
Ne tapu umurumuzda ne kat mülkiyeti..
Oyun bitmeden, karanlık çökmeden
kulak tıkadık annelerimizin seslenişlerine.
Bir sabah ansızın
kapımızda dozerleri görebilme ihtimali eşliğinde
birbirimizin çatısına sığındık.
Rüzgara kara borana karşı
toplama kağıt alevinden
kömür sıcağı yarattık kalbimizin üşümüş odalarında.
Çocukluğumun sarı saçlı bebeği,
bir avuç bilyesi, yeni okul çantası gibisin.
Ömrümün sonuna dek bitmesini istemediğim oyunum,
nabzım kadar soluğum kadar gerçeğim,
ayrılmaya dayanamadığım dahi manasında "de" lerim
benim olmayan canım..
Dün bu gün ve yarın için tek ortak zamanımdır
Koca bir ömrün son ödülü, ilk günahı gözlerin.