Adını Koyamadığım Sevdaydın Sen

Adını Koyamadığım Sevdaydın Sen

Adını koyamadığım sevdaydın sen,
Karanlık gecelerde yüreğimi yakan,
Bazen bir umut gibi sessizce
Gönlümün en ücra köşesinde açan papatyam…

Bir gülüşünle bahar gelirdi içime,
Bir bakışınla dağılırdı tüm kışlar,
Bazen hırçın Karadeniz dalgaları gibi
Vururdun kalbime usulca.
Canım yansa da susardım,
Çünkü severdim o fırtınada
Senin kıyında savrulmayı.

Terkedilmiş bir sandal gibiydim,
Biraz eski, biraz kırık dökük…
Her gece bedeninde benle tükenen,
Her çırpınışımda sende kaybolan
Bir sevdaydın sen.

Biliyorum…
Bu sevda imkânsız,
Kavuşmak imkânsız…
Ama yine de,
Adını koyamadığım
O sonsuz sevdaydın sen.