Bu gün, bir türlü adını koyamadım.
Sen benim, adını koyamadığım sevdan ol.
Bu nasıl bir duygu bilemedim de..
Ondan koyamadım adını aşk değil de, ne.
Hayalimde tutuyorum ellerini.
Hep hayalimde gözlerin gözlerimde.
Sen hep uzaklarda,tutamadığım el....
En çokta bahar gözlerini...
O beni görmeyen, tanımayan, bilmeyen.
Bu sevda çok özel bunu bil...
Hani havayı içine çekersinde,
Nefes alırsın ya yaşamak için.
Hani kana kana içersinya suyu.
Doya doya bakarsınya en güzel tabloya,
Yaşamak vardıya seninle, hayatı doya doya.
Ellerinden kayar da tutamaz için yanar ya.
İşte öyle birşey....
Aynı duyguları hissetmek vardı.
Akşamdan kalma sohbetleri uzatıp,
Sabahlamak vardı ya günlerce...
Beklemek, özlemek.....
Sensizlikten ötesi nedir.
Ben bir kere sevdim anlasana.
Başkanına nasıl severim anlasana.
Sen daha adını koyanmadığım sevdamsın
Giden mecbursa,gitmeye.
Hiç bir söz yetmez,bazen gideni durdurmaya.
Aynalara baktımda tanıyamadım kendimi.
Son bulsada bir gün benim hayatım;
Yinede adını koyamadığım sevdamsın.
Ne dersen de adını sen koy...
Sen adını koyamadığım sevdamsin....
03.02.2011 Gülseren Akdaş
Kayıt Tarihi : 3.2.2011 18:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!