Adını Koyamadığım Şiiri - Erdal Tuna

Tutamadığım tüm sözlerim gibi, yarım kalansın,
Kelimelere dökememek yokluğunu, eksikliktir
Yitirdiğim her şeyden ziyade, eksik olansın...
Geceler karanlık, geceler zindan hayallerime
Ve bilsen ne kadar zor,
Bir ışık aramak yabancı gözlerde
Tutuşmuş, yanan ellerimle ben,
İşte bu vakitlerde
Defalarca vazgeçip senden, döndükçe kendime
Anlıyorum ki;
Ben kadar, bende olansın...
Çocukluk yıllarım gibi, dönüşsüz olansın,
Unutmak istemek, unutmanın yarısıdır,
Ben şimdi istesem de, unutulmayacaksın...
Sabahın ilk ışıkları, ısıtmazken içimi,
Kelimeler üşür yokluğunu anlatmaya çalışırken
Bir de düşün ellerimi,
Temmuz ortasında, ellerine değmezken
Ağlamak, damlalara anlam kazandırmakmış,
Üşüyen ellerimde tanelenen
Anlıyorum ki;
Mısralarımmış...

Bir yarasın ki; görünmeyen ve kapanmayansın,
Bakışlarımdaki çığlıklar gibi, duyulmayansın,
En güzel kelimeler gibi, söylenmemiş olansın...