Adını Koyamadığım Şiiri - Hüseyin Kavak

İnsanlar gabi, bu yüzden fazlasıyla sakitim
Ben ise sanki sabi, bu satırlar en büyük şahidim
Seni özlemek seni yaşatmak gibi
Soğuk bir bedeni beklemek, yeniden yaratmak gibi
Mütereddit kalemim, sümeyye hayallerimi yazmakta
Her satırda yoruluyor parmaklarım, kendi mezarımı kazmaktan
Ve akrep bırakıyor peşini yelkovanın
İlerlemiyor duruyor zamanım
Hazırım, üç beş hayalimden ibaret başmalım
Bunca zaman beklemeyi ibadet sanmışım
Bıraktım beklemeyi, bugün kıyamet zamanı
Yalnızım her insan yalnız görür elbet arafı