Adını Koyamadığım Şiiri - Muaz Kalaycı

Seni hatırlamak için ansızın,
Kalbimin kapısını çalıyorum.
Unutmadığım aklıma geliyor,
Gönlüne dokunuyorum.
İsmine ne desem diye düşünürken,
Adını “dünüm” koyuyorum.

Işık kaçıyorken karanlıktan,
Başımı gökyüzüne kaldırıyor;
Yıldızların yerine seni görüyorum.
Güneşim oluyorsun.
Ruhumu varlığınla ısıtıyorum.
İsmine ne desem diye düşünürken,
Adını “bugünüm” koyuyorum.

Haftalar ayları kovalıyor,
Ben her anımı sana uzatıyorum.
Günler bitmek bilmiyor;
Ben sana ulaşmak için,
Dakikalara kızıyorum..
İsmine ne desem diye düşünürken,
Adını “yarınım” koyuyorum.

İsmine ne desem diye düşünürken,
Adını “hasret” koyuyorum.