Adını İçime Gömdüm Şiiri - Hakan Tatlı

Bir yalnızlık çöktü, geceye sığmaz,
Suskunluğum şiir olur,elim yazamaz.
Bir rüya gibiydin gerçek sandığım
Gelsen de dokunmam, içerim almaz.

Kimi sevda gelir, zamansız iner,
Kimi iz bırakır, yürekte diner
Sen en çok gidişinle güzeldin hani
Ayrılık sana yakıştı bana keder.

Bir şiir olsaydın, okunur muydun?
Yoksa iç çekişlerde boğulur muydun?
Sana yazdığım her dize, suç sayılırdı
Ve sen sustukça, ben yorulur muydum?

Kalbimde suskun bir mahkeme var,
Hüküm senin adına, idam karar.
Ama cellat ben oldum, gönlümde hâlâ,
"Gitme" diyen glümseyen bir çocuk var.

Ne bir gülüş geri gelir, ne hatıralar
Zaman denilen şey kalbi yaralar
Bir ömür sustum, sana bir cümlelik,
“Adını içime gömdüm,” hep o anlar

Bir sokağın köşesinde kaldı gözlerin,
Baktığım her yüz, sen gibi serin.
Geceler delik deşik, uykular eksik,
Anılar kanar hâlâ, hatıralarda derin

Kelimeler yetmiyor, sustukça çoğal,
İçimde bir ordu, sana doğru sal.
Yıkılası duvarlar ördüm her gece,
Ve her taşında “sen” ey vefasız hal!

Aynalara bakmam, kendimden geçtim,
Gölgen bile kalsın istemem, seçtim.
Ya sen aşkını sil baştan yazacağım,
Ya da kalbimi mühürleyip geçeceğim.