Adını içimden söyledim... Şiiri - Ayhan Ulu

Adını İçimden Söyledim

Adını söyledim, içimden,
dudaklarımdan dökülmeden,
sessizliğe karıştı kelimelerim,
gözlerin hiç bakmadı bana,
ama ben seni izledim,
binlerce hayalin içinde kaybolurken.

Sen başka dünyalarda yürürken,
ben kendi içimde kayboldum,
suskunluğun içinde sevda büyüttüm,
sana dokunamadım,
ama seni hissettim,
her nefeste, her düşüncede.

Bir kere bile dönüp bakmadın,
ama ben hep aradım seni,
gözlerimde yanan o sönmeyen ateşi,
adını fısıldadım gecelere,
sessiz, gizli, kimseler duymadan,
kalbimin en derin köşesinde.

Sana yazdığım mektuplar,
bir daha hiç gitmedi ellerime,
satır aralarında gizlenen özlem,
dilimde değmedi,
ama içimde büyüdü,
bir sevda oldu, adını içimden söylediğim.

Ve şimdi, sen bilmeden,
bu suskun aşkı yaşarken,
bir kitap oldun,
sayfalar arasında kaybolan,
gözlerinle hiç bulamadığım,
ama hep kalbimde yaşattığım.

Sessizliğimde yankılanan sesin,
bir fırtına gibi sarar beni,
dokunamadığım ellerin,
dokunur düşlerime gece gece,
her hayalin, her anın,
bir şiir olur dudaklarımda.

İçimdeki yangın sönmez,
gözlerin başka baharlarda,
ben seni beklerim,
zamanın unutulmuş köşesinde,
bir umut gibi büyürken sevdam,
adını içimden söylediğim.

Bazen rüzgârla gelir sesin,
fısıltılar arasında kaybolur,
ben senin ismini anarım,
gözlerimde yaş, kalbimde yangın,
gizlice sevdiğim, bilmediğin,
bir aşk saklı dudaklarımda.

Ve eğer bir gün beni ararsan,
bulamazsın, ben hep buradayım,
adını içimden söylediğim yerde,
suskunlukla sarılmış yüreğimde,
sessizliğin en güzel şiirinde,
seninle sonsuza dek bekleyen.