Adını hecelemek Şiiri - Ali Kenan Erdem

Geceye belletmek adını.
Hüzün tadan şaraba kadeh misali ışıldamak.
Kör karanlıklarda,parlamak zifirlere...
Göklere yıldız olmak kardeşçe.
Dalga hışırtısında kum serkeşliğinde yalpalanmak.
Vurmak o kıyıdan bu kıyıya.
Geceye katık etmek adını.
Boğazımda nar ekşisi aromasında geniz yakan,burukluğunda.
Serin parmaklarına tutunmak, ağustos esintisinde,
Geceye tutunmak,sabaha ermek tan yeri ağartısında.
Sabah alacasında seni almak ciğere, doymak akan sabaha.
Serinliğinde titremek sukütünda huşu bulmak,
Paylaşmak yalnızlığı, dinginliği ürkütmemek,
Bir battaniye altında sığınmak, çim döşeli toprağa.
Sabah ötüşlerinde kuşlara adını hecelemek.
Sevdanın sihrini indirmek gönül karalarına.
Raks eden karanlığın son nağmeleri uçuşurken,
Sadece adını fısıldamak, esen yellere,
Alır götürsün kasveti, doldurmak umudu gönle.
Gönül dediğim sensin, umut aşılayan kurumuşa,
Sağ yanım boş,sol yanım sensiz ağlar,
Her yanım sessiz ağlar, sığ sulara dolar hüznüm.